Dawno nie zamieszczałam żadnego posta. Trudno nam się z Karolcią zgrać tak, byśmy obie były w domu i miały czas na robienie zdjęć :). Dzisiaj coś z pogranicza sezonu zimowo-wiosennego. Sukienkę kupiłam w H&M'ie tuż przed świętami Bożego Narodzenia i przechodziłam w niej pół zimy, bo nosi się ją cudownie :). Gdy widzę rzeczy tego rodzaju na wieszaku w sklepie, prawie od razu je kupują. Tak rzadko zdarza się znaleźć coś nawiązującego do lat 50-tych, że gdy tylko na coś trafię, biorę niemal bez namysłu.

Kwiatowy wzór na sukience zwiastuje wiosnę :) , w mroźnym styczniu i lutym noszenie jej wywoływało życzliwe uśmiechy moich znajomych. Dziś już jest znacznie bliżej tego, co próbowałam zaklinać noszeniem tej sukienki. Zima nie powinna już wrócić. Za chwilę zaczyna się kwiecień.

8 marca, Dzień Kobiet, przez jednych lekceważony, przez innych uznawany, jest dobrym pretekstem babskich zakupów. Wybrałam się dziś do Everestu po butki, które widziałam tam w zeszłym tygodniu. Niestety, nie było mojego rozmiaru, był jednak inny model, równie ładny, ale dwa razy tańszy :). Czekam na koniec zimy, kiedy będę mogła zdjąć moje niebotyczne obcasy, w których przebiegałam ostatnie 2 miesiące i zmienić je na te śliczne, płaskie balerinki :). Nota bene, owe wysokie kozaki dostałam w styczniu po przecenie, również w Evereście, gdy wszyscy spodziewali się, że zima nie potrwa długo. Jak się okazało miałam możliwość nachodzić się w nich. Podobno zima potrzyma do połowy marca. Skoro dziś jest 8, to do 15 został równy tydzień... Wiosnę widać w świetle słońca, które zrobiło się jasne, długie i mocne. Tylko czekać, aż zelżeje mrozik!

To moje niebotyczne kozaki:

A to wiosenne, płaskie baleriny:









Nic, tylko wyglądać wiosny!

kozaki - Everest %
baleriny - Everest

Brakuje jeszcze opisu najważniejszego elementu wczorajszej sesji, który mógł umknąć na zdjęciach - kolczyków. Znalazłam je kiedyś w małym, różowym butiku przy Tamce, koło którego często przechodziłam, gdy mieszkałam jeszcze na Radnej i schodziłam w dół z akademii. Sklepik trochę przerażał mnie swoim baaaardzo różowym wystrojem, ale któregoś razu postanowiłam go sprawdzić i zajrzeć, co tam mają. I pewnego dnia natknęłam się na te cudne kolczyki.

Drewniane, ręcznie malowane kolczyki-koty są duże i wyraziste, i tworzą wspaniałą puentę każdego stroju. Prawda jest taka, że czasami całe ubranie kompletuję pod te kolczyki, by wszystko, co mam na sobie, pasowało do nich :). Przyznajcie, że dla nich warto się postarać.

4 marca, zima schodzi do morza, świeci słońce i chociaż na ulicach zalega jeszcze śnieg, czuć w powietrzu wiosnę. W zeszłym tygodniu postanowiłam zmienić nakrycie wierzchnie i schowałam gruby, zimowy płaszcz do szafy mówiąc mu, że od tego dnia aż do listopada go nie założę. Noszę czerwony płaszcz, który mam od listopada i nie zdążyłam się nim jeszcze nacieszyć, bo zima przyszła nagle i trzymała długo, więc dopiero teraz mogę coś z nim pokombinować.

Chustka na głowie zamiast czapki to jest to! Pashmina jest na tyle ciepła, że nie marznę, a uszy, gardło, włosy są dostatecznie nią otulone. Bardzo wygodne dwa w jednym: coś na szyję i coś na głowę. By dopełnić nawiązania do stylu lat 50-tych obowiązkowo trzeba odsłonić dużą część włosów nad czołem. Przykład na obrazku poniżej :) :





To bardzo klasyczny i elegancki zestaw kolorystyczny - czerń i czerwień, przełamujące się nawzajem.

A co pod spodem? Równie klasyczny zestaw - czerń i szarość. Póki wiosna nie rozkwitła w pełni, nie szaleję z kolorami, staram się jednak łączyć klasykę na tyle charakterystycznie, by nie zarzucono mi konwencjonalności :).

Wszystkie zdjęcia zawdzięczam mojej Karolci. Spodobał jej się motyw z lustrem, postanowiłyśmy go powtórzyć. Zresztą Buka w prawym rogu naszego przedpokojowego lustra wygląda zbyt wdzięcznie, by ją zignorować :).

Od chwili przeprowadzki na Ogrodową zaczęłam śledzić szafiarskie blogi i rzuciłam kiedyś do przyjaciółki, z którą mieszkam, takie zdanie, że sama mogłabym taki blog prowadzić... Jakiś czas temu owa przyjaciółka wróciła do tego pomysłu i zaczęła mnie namawiać, bym została szafiarką - co więcej, przekonała moje pozostałe dwie współlokatorki, żeby i one nie przestawały mnie do tego zachęcać. Dałam się namówić :).

Tytuł bloga zawdzięczam jednej z nich, mojej Asi, której pomysł okazał się najtrafniejszy :). Rzeczywiście, prawie nie chodzę w spodniach. Zimą też. Jestem wierna spódnicom i sukienkom, niezależnie od pogody, temperatury i stanu ducha. Tym, jak się ubieram, staram się przekonać moje miłe koleżanki do częstszego noszenia tej kobiecej garderoby, czyniącej dziewczynę tak wdzięczną i miłą dla oka.

Witam na moim blogu!

El