Zestaw skromniejszy, mało wzorzysty, trochę szarawy - miejski. Bardzo lubię tę dżinsową sukienkę, jest idealna na co dzień, a jednocześni ma w sobie coś charakterystycznego. Kupiłam ją w Nowym Jorku już nawet nie pamiętam, w jakim sklepie... Dwa lata temu każda tego rodzaju sukienka była dla mnie prawdziwym skarbem, bo w mojej szafie było wtedy niewiele rozkloszowanych kiecek, zresztą w sklepach naprawdę trudno było znaleźć tego rodzaju rzeczy.

Kolczyki-maski pochodzą natomiast z Wenecji :) - i też mam do nich szczególny sentyment, bo należą do jednych z moich najstarszych par kolczyków, byłam wtedy świeżo po przekłuciu uszu :).

Skoro tak, to musiałyśmy zrobić sesję pod kościołem. Mam nadzieję, że moi pobożni koledzy nie odsądzą mnie od czci i wiary. Na Fretę troszkę od nas za daleko, by wyskoczyć na szybką sesję, poszłyśmy więc pod św. Andrzeja i poszukałyśmy odpowiednich świętych, z którymi mogłabym się sfotografować: Czesława (bo dominikański) i Kunegundę (bo w habicie).

Oaza ;)

Bł. Czesław:

Gdy robiłyśmy zdjęcia z Kunegundą, przejeżdżająca brygada straży pożarnej obejrzała się na mnie jak na jakieś dziwne zjawisko. Karolcia mówi, że wyglądało to prześmiesznie, chciała ich złapać na zdjęciu, ale za szybko odjechali :).

Św. Kunegunda:

Na koniec coś na temat do posłuchania ;). Kto widział "Dźwięki muzyki" z Julie Andrews?

Pomysł na tę sesję zrodził się pod wpływem sukienki. Gdy ją założyłam pierwszy raz, Karolcia zakrzyknęła, że wygląda jak wyjęta z Krainy Czarów. Zaprosiłyśmy do zdjęć królika Zygmunta oraz zegar ścienny i wyszłyśmy w plener.

Wszystko zaczęło się po wyjściu z domu. Alicja spostrzegła wiszący na płocie zegar. Dziwne...

Z niepokojem rozejrzała się wokół, czy to nie są jakiś głupie żarty. Kto może za tym stać?

Nagle zza płotu wyskoczył królik Zygmunt, wzbudzając w Alicji przerażenie! Czyżby to on uknuł całą intrygę?

Zygmunt pogonił Alicję: musi się bardzo śpieszyć, jeśli chce przejść na Drugą Stronę Płotu! Ścisnął pod pachą swój zegar i nie chciał słuchać, że dziewczyna miała inne plany, wychodząc z domu...

Zygmunt i Alicja zaczęli szykować się do przejścia na Drugą Stronę Płotu. "Już czas najwyższy!", krzyczał zniecierpliwiony królik.

Alicja zastanawiała się jednak w głębi serca, jak wywinąć się Zygmuntowi i pokonać jego silną wolę. Rozejrzała się wokół.

Rozgorzała walka! Alicja chwyciła Zygmunta z uszy i przewróciła go na ziemię. Udało jej się. Wygrała!

Wreszcie wyszłyśmy z Karolcią w prawdziwy plener :). Nie musiałyśmy szukać daleko - w okolicy rośnie kwitnące o tej porze jaśmin i czarny bez. Sukienka jest tak piękna, że wymaga odpowiedniego tła. Kupiłam ją we wtorek w outlecie na Ordynackiej, z którego mam już sporo rzeczy. Tego dnia śpiewałam na egzaminie z kameralistyki i zastanawiałam się, co na niego ubrać. Targanie ze sobą przez miasto dużej sukni po to, by zaśpiewać w niej raptem 15 minut programu wydawało mi się bezsensowne, ale nie mogłam też założyć którejś z moich krótszych sukienek, bo te, które ewentualnie by się nadawały, były albo zbyt ponure, albo zbyt krzykliwe. Idealne byłoby wypośrodkowanie tych dwóch rzeczy... By strój był elegancki, ale nie poważny.

Miałam pół godziny przerwy i wskoczyłam do sklepu. Patrzę, a na wystawie cud-sukienka. Idealna na te okazję. Przymierzyłam. Wzięłam od razu, ku mojej radości tego dnia było 50% przeceny na ubrania :). Skoczyłam jeszcze do domu i doszyłam do niej ramiączka, i lekko zwęziłam w pasie, a potem wskoczyłam na rower i poleciałam na egzamin.

Jest prześliczna. Wzór trochę przypomina stylizowane kwiaty na ludowych spódnicach, temat modny zdaje się w poprzednim sezonie :). Wzór na pasku jest z kolei trochę orientalny, i to dziwaczne połączenie pięknie tutaj współgra ze sobą.

PS. Mój blog wywołuje wiele emocji, najwięcej wśród moich kolegów. Jeden z nich, mój drogi kolega M., którego z tego miejsca serdecznie pozdrawiam, bo wiem, że jest jednym z gorliwszych obserwatorów mojego bloga, jakkolwiek nie ujawniającym się :), wyraził ostatnio zaniepokojenie, że zauważył postępującą erotyzację mojego bloga. Te halki... Czy jakieś komentarze?

Proszę Państwa, oto Dydona i Eneasz, opera Henry'ego Purcella, barokowego kompozytora muzyki cudnej urody.

Autorką zdjęć jest Magda Kuc.