Takie rzeczy tylko na Woli. Na pobliskim podwórku stoi przyczepiony do płota chyba na początku tej wiosny, w pierwszych ciepłych dniach, rower. Właściciel musiał o nim zapomnieć, może kupił sobie nowy, a może wyprowadził się stamtąd i zapomniał o starym rowerze przykutym do kraty, który z kolei zaczął żyć swoim życiem. Wszedł w symbiotyczną relację z wijącym mu się u kół bluszczem i teraz służy mu za podpórkę. Bluszcz pnie się w górę i oplata gęsto ramę i kierownicę, wije się między szprychami kół i chwyta się pedałów. Przedziwne zjawisko. 

Zresztą moja mina wyraża to zaskoczenie :). 

 Długość sukienki może zaskakiwać równie mocno, jak rower w objęciach bluszczu. To pierwsza taka sukienka w mojej szafie. Zdaje się, że tego rodzaju modele były modne w zeszłym roku, więc z pewnym poślizgiem, ale i ja podążyłam za owym trendem, na przekór temu, co dzieje się teraz :P. Nie spodziewałam się, że w kiecce do kostek mogę wyglądać dobrze - z dawnych czasów pamiętam, że tego rodzaju rzeczy wyglądały na mnie jak przepastne worki, czyniące ze mnie wielkiego potwora zamiast wiotkiej elfki :). Może trzeba było wyrosnąć i dojrzeć :)? 

A te kolczyki już opisywałam. To ten uroczy upominek od córki mojego profesora :). 

Jeśli chodzi o rozwiązanie zagadki z poprzedniego posta, to chodzi o lampę. Była okropna i wcięła nam się fatalnie w kadr, posłużyłam się więc Paintem i Picasą, by ją usunąć. Na trzecim zdjęciu nie wyglądała już tak tragicznie, więc nie chciało mi się jej usuwać. Nie chodziło o kropki, które są jabłuszkami :).

Zdjęcia są sprzed Wielkanocy, ale dopiero teraz mam spokojną chwilę, by wrzucić je na bloga. Robiła je moja siostra Myria, która pokazała się poprzednim razem w swojej świątecznej sukience :). 

Na Święta zakwitły w Bydgoszczy magnolie i jest jedno miejsce, gdzie rozrosły się one bajecznie. Są rozłożyste i szalenie ukwiecone. Magnolia jest drzewem jakby z zupełnie innej części świata. Przecież jej liście i płatki kwiatów są tak mięsiste, jak niektóre drzewa na południu Włoch. I mają tak wyrazisty kontur i formę! 

Sukienka była już w zeszłym roku, ale nie wahałyśmy się jej z Myrią powtórzyć, bo jest "bydgoska". To tu ją znalazłam. Balerinki tak samo. Pochodzą z opisywanego tu już kiedyś Pomorzanina, gdzie można dostać niemal samą tandetę, ale warto tam czasem zajrzeć, bo pośród kompletnego badziewia można znaleźć coś, co nawet nie zniszczy się po jednokrotnym użyciu. Baleriny noszę już miesiąc i biegam w nich co drugi dzień. Jak na coś, co kosztowało 20 zł, sprawdzają się doskonale :).