Od listopada zeszłego roku ruszyła akcja #podajADress, zainicjowana przez Olgę z bloga napisawszy.pl. Znamy się z Olga z grupy 365 dni #wspódnicy, miałyśmy okazję poznać się osobiście rok temu w Krakowie, gdy spędzałam tam część urlopu. W październiku Olga ogłosiła na grupie, że rekrutuje 100 kobiet do projektu #podajADress. Znalazła w Reserved Małą Granatową, która na początku listopada ruszyła w Polskę. Najpierw krążyła po Krakowie i Małopolsce, potem znalazła się na Podkarpaciu. Przez Górny Śląsk dotarła do Wrocławia i odwiedziła kilka miejscowości na Śląsku Dolnym. Dalej stopniowo zaczęła przemieszczać się na północ i zawinęła do Poznania. Z Poznania trafiła do Kujawsko-Pomorskiego - najpierw zwiedziła Toruń, aż wreszcie pod koniec sierpnia znalazła się w Bydgoszczy. 27 sierpnia odebrałam paczkę od Klary i we wtorek 28 sukienka pojechała ze mną do Wrocławia i towarzyszyła mi w ostatnich dniach wakacji. Zależało mi, by Wędrująca Sukienka dostała ode mnie piękną sesję zdjęciową i tu z pomocą przyszły mi kontakty nawiązane poprzez naszą spódnicową grupę - Jagoda z Dziewczyny od Zdjęć zrobiła niejedną sesję dziewczynom #wspódnicy, jej fotografie bardzo mi się podobają i czekałam na okazję, by i ja mogła zaproponować jej zdjęcia. Okazja przyszła wraz z Małą Granatową i sierpniowym wypadem do Wrocławia. Moim zadaniem było wystylizowanie się w sukience, a całą resztę oddałam w ręce Jagody. I tak mamy pamiątkę z naszego wspólnego spotkania z Wędrującą, na zakończenie przepięknych wakacji, w moim ukochanym mieście w Polsce. 

Mała Granatowa jest uniwersalna. Prosta sukienka z dzianiny wiskozowej, przyjemna w dotyku, miękko opływająca linie sylwetki. Asymetryczna, co dla niejednej z nas okazało się wyzwaniem, ale dodaje Sukience własnego charakteru. Uniwersalna rozmiarowo, dzięki czemu niezależnie od figury każda z nas może się w niej odnaleźć. Sukienka daje nieskończone możliwości stylizacji. Przekonujemy się o tym z każdym kolejnym postem uczestniczki projektu - okazuje się, że granat może współgrać z tysiącami kolorów, faktur i wzorów oraz pasuje w równym stopniu blondynkom, brunetkom i szatynkom. Magia Sukienki leży jednak w czymś innym. Małej Granatowej towarzyszy Sukiennik - dziennik, w którym każda z nas zapisuje dwie strony, na których dzieli się wrażeniami ze spotkania z Sukienką, opisuje, gdzie ją zabrała i w jakich sytuacjach jej towarzyszyła. Lektura Sukiennika dopełnia sensu udziału w projekcie. Można wierzyć w to bardziej lub mniej, ale świadomość, ile różnych osób miało Sukienkę na sobie i w ile różnych kobiecych żyć na moment weszła, lekko onieśmiela. Dziewczyny różnie przeżywają swój udział w projekcie - dla wielu z nas jest wyrazem kobiecej solidarności i udzielania sobie nawzajem wsparcia, przesyłania serdecznych myśli i życzliwości. Dla mnie to projekt o relacji z samą sobą i o tym, jak droga do nas samych jest rozciągnięta w czasie, bywa trudna, wyboista i dynamiczna. Uniwersalność Sukienki staje się lustrem dla tego, jak czujemy się same ze sobą, nie tylko w wymiarze akceptacji swojego wyglądu, ale dużo, dużo głębiej. W postach dziewczyn przebija niekiedy niepewność, kruchość, delikatność, innym razem wewnętrzna siła i pokój. U niektórych widać, że aktywnie czegoś szukają, inne są w takim monecie życia, że czują się na swoim miejscu i mają wszystko to, czego potrzeba by być spełnionymi. Sukiennik wygląda jak pamiętnik nastolatki - pełno w nim kartek na pamiątkę po czymś, naklejek, gdzieniegdzie jest wklejony kwiat czy bilet z jakiegoś wydarzenia albo włożony bilecik z cytatem. Zupełnie nie ma w nim jednak infantylności - jest za to bardzo dużo ciepła i szacunku do siebie nawzajem, oraz wielkie pragnienie poznania się w realu :). Bardzo się cieszę, że Bydgoszcz znalazła się w grafiku w ostatnich miesiącach trwania projektu, bo dzięki temu miałam dużo postów do czytania :). 

Kilka słów o mojej stylizacji (ciągle mam problem używając tego słowa, nie lubię go! Macie pomysł, czym je zastąpić?). Sukienka jest zaskakująca. Pomimo, że widziałam ją na tylu zdjęciach u rożnych dziewczyn wcześniej, jej kolor i faktura okazały się niespodzianką. Nie wiedziałam też, co będzie z długością, bo przecież jestem wysoka. Miałam kilka pomysłów, z czym ją zestawić, ale ostatecznie wybrałam to, co widać na zdjęciach. Głównym tropem stała się biżuteria z koralu, którą nosze bardzo rzadko, bo bardzo trudno mi ją odpowiednio dobrać do czegokolwiek. Jest dość duża i ciężka, trudno mi znaleźć dla niej takie zestawienie, by nie przytłaczała. Te korale są dla mnie jednak bardzo cenną pamiątką - dostałam je w prezencie od Rodziców po zaśpiewaniu mojego pierwszego dyplomu i spektaklu, gdy skończyłam studia licencjackie w Warszawie. Szukam zatem sposobów na to, by nosić ten zestaw, bo jest dla mnie wyjątkowy. Przypomniałam sobie o nim, wyjmując z szafy i pudełek kolejne i kolejne rzeczy, i przykładając je do sukienki. Koralowy kolor idealnie zgrał się z granatem. Bardzo lubię łączyć w ubraniach różne wątki - tutaj ostatecznie jest zatem Wędrująca Sukienka niosąca w sobie mnóstwo rożnych znaczeń, korale o sentymentalnej wartości oraz piękny Wrocław, który był ważnym etapem w moim życiu :). 

Dzielę się zatem na blogu zdjęciami w Wędrującej Sukience zrobionymi we Wrocławiu w ostatnich dniach lata. Tak wyglądała moja wersja Małej Granatowej :). Dziękuję, Jagoda, za sesję i spotkanie z Tobą! Dzięki Olga za pomysł i przeprowadzenie projektu! <3 div="" dzi="" i="" ki="" olga="" pomys="" projektu="" przeprowadzenie="" za="">

Trwa w Bydgoszczy (jeszcze trwa, do jutra :)) BFM - 55. Bydgoski Festiwal Muzyczny w Filharmonii. Otwarciem Festiwalu trzy tygodnie temu był koncert Aleksandry Kurzak - przepiękna gala operowa wypełniona ariami Pucciniego, Verdiego, Bizeta, Cilei oraz uwerturami oper w wykonaniu orkiestry. Jutro zakończenie festiwalu. Chadzam na prawie wszystkie koncerty i bardzo lubię ten wrześniowy koncertowy czas w Bydgoszczy. To właśnie na tym festiwalu kilka lat temu pierwszy raz w życiu słyszałam na żywo L'Arpeggiatę, nie mając jeszcze wtedy dużej świadomości, z kim mam do czynienia :). 

Post jest zatem bardzo tematyczny, bo tłem jest Filharmonia Pomorska i festiwalowe plakaty - Harfy Papuszy to kantata Jana Kantego Pawluśkiewicza, na której byłam w niedzielę, w dniu, gdy robiłyśmy te zdjęcia. Wybrałam się na ten koncert zresztą dokładnie w tym zestawie. Nie wygląda może na jakiś wystrzałowy strój, ale jest powodem mojej wielkiej radości, satysfakcji i dumy. Tę spódnicę uszyłam sobie sama i jest to moja pierwsza w życiu własnoręcznie szyta spódnica! Zrobiona z połowy koła, klasyczna długość midi, pod spodem jest halka, która nadaje spódnicy formę i objętość :). Zaczęłam w tym roku chodzić na kurs szycia, znalazłam w Bydgoszczy miejsce, gdzie mogę szyć swoje wymarzone sukienki i spódnice, i robić to (prawie) sama pod czyimś wprawnym okiem i ręką :). Szycie Jest Piękne - powtarzam to od początku września każdemu, kogo spotykam, i kto pyta się, co u mnie słychać, i tak własnie nazywa się pracownia krawiecka, gdzie chodzę na zajęcia :). Spódnica jest już skończona i noszona przez mnie, teraz na maszynie "robi się" sukienka, której też nie omieszkam obfotografować, gdy już ją skończę :). Cudowności! Kolejny plan to uszycie sukienki według wykrojów Vogue Vintage, które przyniosła mi pokazać jedna z kursantek po tym, jak powiedziałam o swojej miłości do mody lat 50-tych. Naprawdę mogę z pełnym przekonaniem powiedzieć, że spełniam marzenia :D. Nareszcie sama zaczęłam szyć! 

Autorką zdjęć do tego posta jest tak jak poprzednio Kaja Szatkowska :). 

fot. Kaja Szatkowska

------

bluzka - H&M Basic

Spódnica - handmade

Czółenka - Deichmann

Filcowy kwiat - handmade

Kolczyki - Apart

W ostatnim czasie dwukrotnie uczestniczyłam w warsztatach z plecenia wianków - jednych w Poznaniu w jeżyckiej kwiaciarni Chabazie, zorganizowanych dla naszej fejsbukowej spódnicowej grupy z inicjatywy Świeczka, a drugich w Bydgoszczy, w ostatnią niedzielę, prowadzonych przez Bukiecikowo w czasie Targu Roślinnego na Gimnazjalnej :). Za pierwszym razem przegapiłam moment na zrobienie wiankowej sesji na bloga, za drugim razem zawczasu zaklepałam czas i umówiłam się z Kają na zdjęcia :). Tamten wianek był jak korona z kwiatów, pełen róż, goździków i liści eukaliptusa, ten jest polny, jesienny, z hortensją i owocami dzikiej róży :). Technika plecenia też się nieco różniła - za pierwszym razem używałam drutów do mocowania kwiatów na trzonie wianka, za drugim taśmy florystycznej. Ale tak jak wtedy, tak tez tym razem mam na sobie czerwony żakiet z haftami pawich piór :). Żałując, że wtedy go nie obfotografowałam, skorzystałam z okazji za drugim razem, ponownie w wianku na głowie. 

Mam nadzieję, że uda mi się powrót do częstszego blogowania. Nie zrezygnowałam wcale z myśli, by go dalej prowadzić, jakkolwiek ostatnie miesiące ciszy mogły wzbudzić takie wątpliwości. Wakacyjne rozjazdy, codzienny roztrzepany czas rozmaitych obowiązków, i takie rzeczy schodzą na dalszy plan. Obawiam się trochę nadchodzącej jesieni i szaro-brunatnej pogody, jaką może ze sobą przynieść, ale póki się da, póki to możliwe, by łapać jasne momenty dnia i kawałek słońca zza chmur, i póki mam w głowie kilka kolejnych pomysłów na zestawy na bloga, dopóty jest szansa na regularność :). 

Cała jestem na tych zdjęciach w ciuchach vintage. Żakiet pochodzi z uroczego sklepu Kolorowe Nastroje w Krakowie, który odwiedziłam w wakacje i który serdecznie polecam, jasne rękawiczki z kolei z poznańskiego vintage-sklepu Retromania, którą spotkałam na targach Vintage w Kinie Luna w Warszawie. Spódnica to z kolei internetowa zdobycz, ale też z drugiej ręki. Śledzenie fejsbukowych sukienkowych i retro grup, oglądanie stylowych zdjęć na Instagramie sprawiają, że wraca do mnie chęć wyszukiwania vintage perełek w sklepach i second handach, a potem noszenie ich na co dzień. Nie wiem, na ile to przystoi pracownikowi systemu oświaty, ale skoro mam też artystyczne wykształcenie, to trudno mi się powstrzymać :). 

Zdjęcia robiłyśmy w bydgoskim Parku Ludowym, a ich autorką jest Kaja, z którą kiedyś spotkałyśmy się na sesję na Wyspie Młyńskiej :). Kiedy to było!... Co więcej, tamta sukienka ciągle jest w mojej szafie i nadal ją noszę :). 

Fot. Karolina Szatkowska

-------

Żakiet - Kolorowe Nastroje

Spódnica - grupa sprzedażowa na fb

Rękawiczki - Retromania

Buty - Deichmann

Kolczyki - Rossmann

Wianek - Bukiecikowo

Tydzień przed Wielkanocą byłam w moich ukochanym Wrocławiu. Jak nieraz wspominałam, mieszkałam tam w poprzednim roku i choć teraz w Bydgoszczy jestem bliżej rodziny, a tam bywało mi trudno bez bliskich, bardzo tęsknię za tym miastem. Pamiętam, że kiedyś nie potrafiłam zrozumieć ludzi, którzy mówili, że gdzieś jest ich miejsce na ziemi, albo że tęsknią do jakichś miast, w których byli czy żyli, a teraz sama coś takiego odczuwam względem pięknego Wrocławia :). Szkoda mi tam nie być! Jako że przez ten rok mojego mieszkania tam nie udało mi się zrealizować żadnej sesji na bloga, zadbałam o to tym razem. Odezwałam się do koleżanki-fotografki i umówiłyśmy się na zdjęcia. Zależało mi, żeby widać było na nich, gdzie były robione i aby można było rozpoznać konkretne miejsca i budynki. Zatem: bulwar nad Odrą, Ostrów Tumski w tle, mosty, wrocławski oddział Muzeum Narodowego. Patrząc dziś na te zdjęcia nie dowierzam, że wtedy była taka pogoda. Chłód, deszcz, majowe burze gradowe nie pozwalają poczuć, że naprawdę nadeszła wiosna, a wtedy właśnie był taki pogodny, łagodny weekend. 

Autorką zdjęć jest Joanna Osada, która prowadzi swoją fotograficzną stronę na Facebooku - Niebieska Fotografia. Myślę, że przy kolejnej okazji we Wrocławiu, jeśli tylko obie będziemy miały na to czas, spotkamy się na podobną sesję :). Żałuję, że mam tak niewiele zdjęć z tego roku we Wrocławiu, tyle jest tam miejsc, które warto by było uwiecznić na blogu! Jak wiecie, dla mnie znaczenie ma nie tylko to, jakie ubranie prezentuję, ale również okoliczności, w jakich osadzam zdjęcia, żeby prócz samych ubrań pokazać coś jeszcze, to co sama lubię i miejsca, w których przebywam :). 

Spódnica to łup z Allegro, ale ma metkę Mohito. Z kolei żakiet mam już od dobrych kilku lat,m ale nie miałam na niego pomysłu, jak i z czym go nosić. Ani kolor mi nie podchodził, ani krój niespecjalnie pasował do czegokolwiek, co miałam w szafie. W zeszłym roku odkryłam zestawienie krótkich żakietów z rozkloszowanymi spódnicami midi, a poza tym zobaczyłam w tym zgaszonym różu kolor uniwersalny, nadający się na przykład do przełamania czerni z bielą. 

Nieprzypadkowo publikuje post właśnie dzisiaj - jutro, po długiej przerwie, śpiewam na koncercie i ponownie wystąpię w nieco przykurzonej w ostatnim czasie roli śpiewaczki. Pod zdjęciami zamieszczam plakat, być może ktoś spośród bydgoskich czytelników bloga miałby czas i chęć by wybrać się jutro, 9 maja na godzinę 18:30 do fary - bydgoskiej katedry - na koncert muzyki dawnej? Serdecznie zapraszam!

-----

spódnica - Mohito

t-shirt - H&M

żakiet - Robron

buty - CCC

1 kwietnia, w primaaprilisową sobotę, spotkałyśmy w gronie Kobiet #wspódnicy drugi raz. W porównaniu do poprzedniego spotkania było nas 3 razy więcej i wśród uczestniczek znalazły się trzy dziewczyny, które dojechały do Bydgoszczy specjalnie na nasze spotkanie :). Jak dobrze poznać się w realu i jak miło zobaczyć, że jest nas na miejscu spora grupa dziewczyn śledzących nasza facebookową grupę.

To, co mnie porusza, to że grupa pokazuje mi, że naprawdę jest nas całkiem dużo - dziewczyn o podobnym zapatrywaniu na ubieranie się, czujących się naturalnie w spódnicach i sukienkach, noszących je na co dzień, a nie tylko od okazji do okazji. Sposobów na noszenie spódnic i sukienek jest tyle, ile dziewczyn na grupie - jedne swoim stylem kultywują zasady klasycznej elegancji, inne bawią się modą, jeszcze inne udowadniają, że spódnica może też być ubraniem swobodnym, niemalże dresowym, i przełamują szpilkowo-gorsetowy szyk :). Każda ma w ten sposób coś do powiedzenia o kobiecości. A najbardziej podoba mi się klimat, jaki panuje na naszej grupie - pełen życzliwości, dobrego humoru, otwartości, wzajemnego wsparcia. Zdarza się, że dziewczyny piszą o sprawach natury osobistej i spotykają się wtedy z kobiecym zrozumieniem i słowami pociechy. Z kolei jeśli pojawiają się krytyczne komentarze pod zdjęciami, zawsze są konstruktywne i pisane w taki sposób, że jesteś wdzięczna za tę obiektywną ocenę :). 

Spotkanie ponownie odbyło się w Cafe Kino na Długiej, przy każdym miejscu znalazłyśmy kupony rabatowe do Marie Zeli i Własnie Dzisiaj, a zdjęcia, tak jak poprzednim razem, zrobiła każdej z nas Agata. Tego dnia pół dnia spędziłam na pierwszej tegorocznej wycieczce rowerowej, zrobiliśmy sporą pętelkę od Ostromecka w kierunku Torunia, ponad 80 km. To jednak spowodowało, że miałam bardzo mało czasu na przebranie się i wyszykowanie na popołudniowe spotkanie, w dodatku, jeśli się przyjrzeć, widać, że na rowerze złapało mnie słońce, bo mam zaczerwienione przedramiona :). Tylko przedramiona, bo na dłoniach miałam rowerowe rękawiczki :). W każdym razie miałam niewiele czasu, żeby wyprasować ubrania, odświeżyć się, uczesać, czyli ogólnie mówiąc "uczłowieczyć" się przed wyjściem na miasto, w związku z czym moje twarz i włosy pozostawiają trochę do życzenia :P. Spódnicę widać jednak w całej okazałości, więc korzystam z uprzejmości Agaty, która zrobiła mi trochę więcej zdjęć, i publikuje je jako post na blogu :). Spódnicę pokażę jednak jeszcze co najmniej raz na blogu, bo mam z nią sprawdzony weselny zestaw z granatową górą, poza tym mogłabym wtedy bardziej się wyszykować do zdjęć :).

Zapraszam na blogi bydgoskich Dziewczyn #wspódnicy, i polecam zajrzeć na strony partnerów naszego spotkania :): 

Haukotella - krakowska blogerka, która jest pomysłodawczynią Projektu 365 dni #wspódnicy 

Okiem Sary - blog Ani

Kobiecym krokiem przez życie - szyciowy blog Moniki

Pożeracze czasu - blog Agaty

Własnie dzisiaj - narzędzia do organizowania czasu autorstwa Agaty :)

Linka Photografie - fotograficzna strona Karoliny 

Bukiecikowo - od nich dostałyśmy śliczne kwiaty :)

Marie Zelie - sklep z pięknymi ubraniami, ulubiona firma dziewczyn z grupy 365 dni #wspódnicy

Żona modna - blog o ślubach pełnych naturalności 

I wreszcie, last but not least, strona Agaty, autorki wszystkich naszych zdjęć: AgataZietarska.pl

------

spódnica - Mohito

koszula - H&M

buty - CCC

kolczyki - Rossmann